TIRNAK YEME

            Tırnak yeme alışkanlığı çoğunlukla 3-4 yaşlarından önce başlamaz. (Çok ender olarak 5 aylık gibi erken bir dönemde görülebilir)
                  Çocukların %33 de tırnak yeme davranışı görülür.Bu oran erken ergenlik çağına kadar sürer.Ergenlik çağında tırnak yiyen çocukların sayısı %40-45’e yükselir. Yani ergenlik çağına doğru çocukların hemen hemen yarısı tırnak yeme davranışı gösterir.Bunun nedeni olarak gençlerin çevreden onay görmemeleri olarak değerlendirilir.
                 Ayrıca tırnak yiyen çocukların ailelerinin çoğunda tırnak yiyenlere rastlanmaktadır.Bunun içinde tırnak yemenin bir taklit olduğu ve büyükleri taklit etmek suretiyle öğrenildiği ileri sürülmektedir. Ergenlik çağında sosyal onay görenlerin çoğu bu alışkanlığı terletmektedir. 
                Tırnak yeme, daha çok sinirli çocuklarda ve dişlerin çıkmaya başladığı dönemlerde görülmektedir.7-8 ve daha ileri yaşlarda da görülebilen tırnak yeme, özellikle çocukların ellerinde herhangi bir iş ya da oyunla uğraşmadığı zamanlara görülmektedir.Bu hal çocuklarda genelde uyku bozuklukları ve hareket huzursuzluğu ile beraber bulunur.Çocuk bu yoldan iç huzursuzluğunu bastırmaya çalışır. 
             Aşırı baskıcı bir 
ana-baba veya sert bir öğretmenin etkisinde kalan çocuklarda daha sık rastlanır. Saklı kalmış bir saldırganlığı yansıttığı kabul edilir. Daha çok, kendini suçlayan ve öfkesi içine dönük kişilik yapılarında görüldüğü söylenir.

NEDENLERİ

Aile içinde aşırı baskılı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, aşırı baskılı ve otoriter bir eğitimle birlikte, çocuğun azarlanması, eleştirilmesi, dövülmesi, başka çocuklarla  kıyaslanması, vb gibi yanlış ana-baba tutumlarından kaynaklanabilir. Evde veya çevresinde tırnak yiyen bir başka modeli kendine örnek alabilir ve taklit yoluyla tırnak yiyebilir. Çocuğa kapasitesinden fazla ders, iş ve sorumluluk yükleme, kıskançlık, yeni doğan kardeşi kıskanma, yetersiz ilgi, sevgi ve şefkat yoksunluğu, ergenlik çağındaki gençlerin arkadaşları ve başkalarının yanında davranışlarının eleştirilmesi, küçük düşürülmesi ve horlanması, mide bağırsak rahatsızlıkları gibi nedenlerden tırnak yeme davranışı kaynaklanabilir.

ÖNERİLER

Yapılacak şey aile içi dinamiklerini ortaya çıkarmak, tırnak yemenin zararlarını anlatmak ve yememeye özendirtmektir.
            Tırnak yeme genel olarak psikolojik kökenlidir ve bir güvensizlik belirtisi olarak kabul edilir. Bu nedenle öncelikle çocuğun bu alışkanlığı kazanmasına neden olan etkenler araştırılıp saptanmalıdır. Bazı çocuklar herhangi bir nedenden dolayı öfke, üzüntü, korku gibi duygularla yüz yüze geldiklerinde bununla nasıl başa çıkacaklarını bilemeyebilirler.Ancak bu gibi duygular mutlaka dışa vurulmalıdır.Çocuk öfke yada kızgınlık duygularını bir şekilde anlatmalı anne babasıyla paylaşmalıdır, aksi takdirde öfke ve engellenmişlik duygusu artacaktır.Çocuğun anne babasıyla sadece düşüncelerini değil, duygularını da rahatça paylaşabildiği bir iletişim kurulduğu takdirde tırnak yeme davranışı azalabilir.
            Gece tırnak yiyen çocuklara, hafif, zararsız pamuk eldiven giydirilebilir, ayak tırnaklarını yiyenlere ise sıkmayan çorap giydirilebilir. 3-4 yaşına kadar bu davranış devam ediyorsa anne baba tarafından görmezlikten gelinmelidir. Huzursuzluk bu davranışın ortaya çıkmasında çok etkili olduğu için ev ortamındaki çatışma ve gerginliklerin mümkün olduğu kadar azaltılarak çocuğun kendini güvende hissetmesi sağlanmalıdır. 
           Ailedeki tüm bireylerin bu davranışı ön plana çıkartarak rahatsız oldukların sık sık hissettirmeleri kaygıyı arttırarak davranışı sıklaştırabileceği için bundan kaçınmalıdır.
          Çocuğa sözlü açıklamalarda bulunarak, başkaları tarafından bu davranışının yadırgandığı uygun bir dille anlatılmalıdır. 
         Çocuğun parmağına acı biber sürme eline eldiven takma bu davranışından dolayı aşağılama gibi yöntemler var olan sıkıntıyı daha da arttırabilir. 
         Çocukları korku kaygı yaratacak durumlardan uzak tutmak gerekir. Küçük çocukların kaygı korku verici televizyon filmlerini izlemeleri, kavgalı olaylarda bulunmaları çocuğu heyecanlandıracağı için sakıncalıdır.   
          Çocukların ilgisi başka yöne çekilebilir. Sinema, televizyon izlerken veya radyo dinlerken onun ağzını çiğneyecek bir şeyle meşgul etmek tırnak yemenin ve ısırmanın yerine gelecek bir etkinlik olabilir. 
          Çocukları ara sıra başarılarından dolayı ödüllendirme bazı durumlarda yarar sağlayabilir. Ancak bunun kısıtlı ve uygun şekilde kullanılması gerekir. Aksi takdirde çocuk yeni ödüller almak için bunu kullanabilir.
           Çocuğun kendi tırnak bakımıyla uğraşması da yararlı olabilir. Bunun içinde çocuğa manikür ve pedikür malzemeleri alınabilir.
           Çocuğa tırnak yeme davranışından isterse kolayca vazgeçebileceği anlatılarak ikna edilebilir. Bu alışkanlığın başkalarına göre çirkin, itici bir izlenim bıraktığı sevecen bir yaklaşımla söylenilmelidir.Ayrıca çocuğa ayna karşısında tırnak yeme davranışı yaptırılmasında faydalı olabilir. Özelikle genç kızlarda tırnaklarının yenmiş ve manikürlü hali gösterilebilir.
           Tırnak yeme alışkanlığından vazgeçerken çocuk desteklenmeli ve daima sevecen ve anlayışlı yaklaşılarak, sabırlı davranılmalıdır.

Alışkanlığı Tersine Çevirme Adımları

           Bu yöntemde takıntılı bir alışkanlığı (tırnak yeme ,parmak emme,vb.) kırmak için adımlar kullanılır. Oldukça basit olmasına rağmen, uygulanabilmesi için çocuğun en az 6-7 yaşında olması gerekir. Uygulamayı nasıl gerçekleştireceğinize çocukla birlikte karar vermeli , çocuğunuzun bunu yapmaya istekli olduğundan emin olmalısınız.

Rahatsızlıkların gözden geçirilmesi: 
Çocuğunuzla birlikte bu alışkanlığın yol açtığı güçlükleri sıralayın niçin bundan kurtulmak istiyor? Hangi durumlarda onun için probleme neden oluyor?

Farkındalık eğitimi-ortaya çıktığı durumları saptama: Alışkanlığın ne zaman ve hangi durumlarda meydana geldiğini fark etmek , onu kontrol etmede ilk adımdır.İki tane çizelge hazırlayın. Birine siz ,diğerine çocuğunuz ne zaman ve nerede takıntılı hareketi tekrarladığını işaretleyin.Bir hafta sonra çizelgelerinizi karşılaştırın.

Alternatif tepki : 
Bu yöntemde anahtar adım budur.Alışkanlığı durdurmak için çocuğunuzla birlikte bu hareketi her tekrarladığında yapacağı bir şey üzerinde anlaşın. Bu öyle bir davranış olmalı ki dakikalarca yapıldığı halde başkalarına garip gelmesin, çocuğunuzun normal etkinliğini engellemesin ve takıntılı hareketin farkına varmasını sağlasın.

           Aşağıda Azrin ve Nunn tarafından geliştirilen tablo bu konuda size fikir verebilir:

 Düzeltici ve Önleyici Tepki :
Alternatif tepkiyi öğrendikten sonra , bunu alışkanlığı yarıda kesmek  ya da ortaya çıkışını engellemek için kullanmasını sağlayın.

Bağlantılı Davranış :
Takıntılı hareketten hemen önce yaptığı davranışı belirlemeye çalışın ve alternatif tepkiyi bir önceki bağlantılı davranışı durdurmak için kullanmasını sağlayın.Örneğin tırnağını yemeye başlamadan önce ayaklarını sallamaya başladığını fark ettiyseniz bu bağlantılı davranıştır.

Gevşeme çalışması:  
Seçilebilecek bir gevşeme tekniği uygulanmalıdır.

Toplumsal Destek: 
Bu destek çabaları teşvik veya övgü olarak sizden veya yakın arkadaşından gelebilir.

Deneme:
Çocuğunuzu ,alternatif davranışı her gün tekrarlayarak rutin hale getirmeye yönlendirin. Ayrıca takıntının ortaya çıktığı durumları düşünürken de alternatif tepkiyi denemesini önerin.

Kayıt: 
Ne kadar ilerleme kaydettiğini görmek için günlük olarak alışkanlığın görülme sıklığını kaydedin.